Psy pierwotne
Psy pierwotne ? określenie zachowanych współcześnie ras psa, których materiał genetyczny w najmniejszym stopniu różni się od genów wilka. Uważa się, że psy te wywodzą się bezpośrednio od pierwszych psów domowych.
Opublikowane w 2004 roku w Science wyniki badań DNA, przeprowadzonych na przedstawicielach 85 ras, pozwoliły ustalić listę 14 ras pierwotnych.
Metodologia jest krytykowana przez część środowiska kynologicznegopotrzebny przypis:
bliskość genetyczna może być wynikiem krzyżowania z wilkiem w nieodległych czasach
badaniami objęto 20% znanych ras psa domowego, wśród niezbadanych znalazł się między innymi wilczak czechosłowacki, saarlooswolfhond i norweski elkhund
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Psy_pierwotne
Jak uniknąć zniszczeń przedmiotów codziennego użytku przez pieska?
Zabawki dla psa są często wykorzystywanym rozwiązaniem, jeśli borykamy się z problemami wychowawczymi dotyczącymi naszego pupila. Są to najczęściej gumowe przedmioty, które doskonale pełnią funkcję gryzaka. Psy w młodym wieku potrzebują takich zabawek podobnie jak małe dzieci, którym przeszkadzają wyrzynające się zęby. Zabawki dla psa to dość prosty sposób na pozbycie się problemów z gryzieniem wszystkiego jak popadnie przez naszego pupila. Największe wyzwanie stanowi przyzwyczajenie zwierzęcia do korzystania z zabawki jako elementu do gryzienia a nie innych przedmiotów, ale po dłuższym czasie spędzonym z takim przedmiotem piesek na pewno się do niego przekona.
Droga szerzenia wścieklizny
Rezerwuar zarazków stanowią zarówno ssaki dzikie, jak i domowe. Z pierwszej grupy wymienić należy: lisy, jenoty, borsuki, nietoperze i inne zwierzęta mięsożerne, a także gryzonie i zajęczaki. Grupa ta ma obecnie największe znaczenie w rozprzestrzenianiu choroby. Do drugiej natomiast należą: psy i koty. Druga grupa miała pierwotnie duże znaczenie, lecz obecnie ze względu na masowe szczepienia zwierząt domowych zagrożenie jest niewielkie. W krajach tropikalnych Ameryki Południowej i Środkowej wścieklizna może być rozprzestrzeniana również przez żywiące się krwią zwierząt nietoperze z rodziny wampirów. Do zakażenia (zwierząt lub człowieka) dochodzi na drodze kontaktu bezpośredniego ? przez pokąsanie, oślinienie lub zanieczyszczenie mózgiem chorego zwierzęcia uszkodzonej skóry. Możliwe jest, choć u człowieka rzadkie, zakażenie na drodze powietrznej (kropelkowej i pyłowej) aerozolem odchodów nietoperzy w jaskiniach. Zdarzają się także zakażenia laboratoryjne drogą wziewną, przezspojówkową lub przezśluzówkową. Do wystąpienia choroby dochodzi u około 15-20% wystawionych na kontakt ? szczególnie osobników pogryzionych na pysku/twarzy, szyi, klatce piersiowej lub pokąsanych głęboko. Odnotowano także infekcje przez przeszczepienie organów (rogówka) od zmarłych dawców z nierozpoznaną wścieklizną. Nie opisano przeniesienia drogą pokarmową. Chorobę cechuje długi okres utajenia średnio od 1 do 3 miesięcy ? skrajnie od 10 dni do ponad roku. Chory człowiek jest także zakaźny dla otoczenia. Wirus znajduje się głównie w jego centralnym układzie nerwowym, ślinie i skórze, a w mniejszym stopniu także w łzach i soku trzustkowym.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9Bcieklizna